...............

10.04.2010

Dzień, który zapamiętamy na zawsze.

70- ta rocznica mordu w Katyniu i kolejna bezsensowna, myślałoby się śmierć inteligencji Polski.

Nie żyje Prezydent najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej i jego wspaniała małżonka.

Tragedia, płacz, pytania ....

Od wczoraj siedzę cały czas przed telewizorem. Nie lubiłam za bardzo naszego prezydenta, ale teraz dowiaduję się o Nim coraz więcej. Dowiaduję się, jakim był człowiekiem. A był wspaniałym człowiekiem !!! dlaczego nie wiedzieliśmy tego wcześniej?

Dlaczego media pokazywały nam tylko Jego błędy?

Dlaczego byłam taka jednostronna?

Śmiałam się z Jego błędów, ale jak sama bym się zachowała, gdyby patrzyły na mnie tysiące... miliony ludzi? Oj na pewno nie lepiej !!!

No i czuję, że jest we mnie stanowczo za dużo empatii. I mam za bardzo wybujałą wyobraźnię. Widzę te rodziny cierpiące po tak ogromnej stracie (niedawno odszedł mój tatuś, znam ten ból !!!)

Widzę ich zapłakanych przyjaciól, znajomych...

Sama płaczę od wczoraj. A chciałam sobie tylko rano kawę zrobić. Nie zrobiłam ....

Mąż stwierdził, że wystarczy i wyłączył telewizor. Ale mam komputer.

Ale nie wiedziałam, że można mieć tyle łez.

I... brak mi słów ....

..może jutro.... może...

A co o tym sądzić? Matko, to chyba jednak nie prawda !!!!!!!!!! Pomordowali ich?