...z sentymentem

Długo podchodziłam do tego zdjęcia. Kocham je, ale i się go bałam. Jest to zdjęcie zrobione na roczku mojego młodszego synka. Zdjęcie z kochanym dziadkiem Heniem. Trzy miesiące później mój tatko juz nie żył....

Minęło dwa lata a ja dalej nie potrafię żyć "normalnie". A że ogólnie mówiąc mam trudny okres w życiu - zabrałam się za zrobienie ramki do tego zdjęcia.

Było ciężko. Płakałam i śmiałam się w głos. Jak wariatka....

...............................................................................................

Mam niewiele ich wspólnych zdjęć, ale nad tymi co mam pomału będę pracowała. Teraz wiem, że już mogę.

Tatko tak strasznie mi Ciebie brakuje !!!!

Najbardziej w taki popaprany czas, jak teraz. Zawsze potrafiłeś mnie uspokoić, rozśmieszyć....a teraz Cię nie ma. Zostałam sama ze swoimi problemami.

Tatulku kochany, jeśli tam gdzieś jesteś, chcę żebyś wiedział, ze się staram. Staram się jak mogę. Ale niewiele mogę....i coraz częściej się zastanawiam, czy wogóle chcę.

Przepraszam Was za ten post, ale to było silniejsze ode mnie.

Nie potrafię nad tym wszystkim przejść do pożądku dziennego.

Miłego dnia życzę.